De Prins Van Liesbos

De Prins van Liesbos had een eerlijk hart en een nobele ziel. Hij hield met heel zijn hart van de Prinses. De mensen om de prinses heen waren echter gemeen en slecht. Ze begrepen niets van de prinses. Ze wilden haar hun eigen wereldbeeld opleggen. Ze maakten haar erg ongelukkig. En toen ze hoorden over de Prins, een buitenlander, iemand uit een ver land waar ze niets over wisten, vulden ze hun harten met vooroordelen en harde oordelen. De problemen van de prinses werden veroorzaakt door een trauma uit haar jeugd, door het gevoel van verlatenheid dat zij ervoer toen de Heer van Breda de Vrouwe van Dordrecht verliet. Die traumatische gebeurtenis had de prinses enorm bang gemaakt om weer lief te hebben. De liefde met de prins was zo diep en puur dat ze er hevig van in paniek raakte, omdat het haar deed denken aan de donkere wolken die de lucht van haar jeugd hadden verduisterd. In plaats van dat te begrijpen, vond de entourage van de prinses het makkelijker om de prins de schuld te geven ...

Ik ontmoette de prinses voor het eerst in het oude stadje Lausanne. De prinses was het mooiste wat ik ooit in mijn leven had gezien. Ik wist meteen dat ik naar haar op zoek was. Zij was de persoon die ik zocht, zonder het te weten. Haar poëzie, haar gevoeligheid, haar dromen, haar idealen, ze kwamen allemaal perfect overeen met de mijne. En toch liep de prinses met een lelijke wond in haar borst rond. Ze vertrouwde me toe en legde me uit hoe haar jeugdwond haar het vertrouwen in zichzelf had doen verliezen. De ondoordachte daden van haar ouders, die eerst uit elkaar waren gegaan en vervolgens waren gescheiden toen ze pas zeven was, hadden een diep trauma in haar achtergelaten. Dat had een muur, een barrière, tussen de prinses en haar dromen gecreëerd. De prinses vertrouwde me zo diep dat ze me de maan vroeg. Ze vroeg me om haar te helpen genezen en haar te helpen gerechtigheid te verkrijgen voor haar gebroken recht. Ze vertrouwde me de missie toe om haar familie te laten begrijpen wat ...